Autor: Damian. B

Fobie definiuje się jako uporczywy, silny lęk przed określonymi sytuacjami bądź przedmiotami, które realnie nie stanowią zagrożenia dla zdrowia lub życia. W reakcji na kontakt z przedmiotem fobii najczęściej pojawia się omawiana wcześniej reakcja walki lub ucieczki. W aspekcie fizjologicznym i behawioralnym, reakcja w przypadku fobii jest praktycznie identyczna jak w przypadku spotkania z realnym zagrożeniem takim jak groźne zwierze. Jeżeli chcemy się wczuć w sytuacje osoby cierpiącej z powodu fobii, to przypomnijmy sobie sytuacje, w której na prawdę bardzo się baliśmy. Tak właśnie czuje się ktoś, kto cierpi z powodu fobii znajdując się w obiektywnie niegroźnej sytuacji. W ogólnej klasyfikacji medycznej (DSM-IV) wyróżnia się trzy podstawowe rodzaje fobii: fobie specyficzne, fobie społeczne, agorafobię. Fobie specyficzne: dotyczą lęku przed konkretnymi przedmiotami lub sytuacjami, a nawet wyobrażeniami tych sytuacji czy przedmiotów. Do tej kategorii zalicza się lęk przed zwierzętami np. pająkiem (zoofobia), lęk przed zamkniętą przestrzenią (klaustrofobia), lęk przed wysokością (akrofobia) czy lęk przed wodą (hydrofobia). To tylko przykłady ponieważ lista jest długa. Istotne jest że tylko w tych konkretnych sytuacjach osoba doznaje niewspółmiernego lęku. Fobie społeczne: dotyczą ogólnego kontaktu z innymi ludźmi. Osoba cierpiąca na ten typ fobii unika kontaktu, bo najczęściej czuje się negatywnie oceniana, pomimo że obiektywnie nie uzyskuje takich informacji na swój temat. W fobii społecznej wyróżnia się też jej specyficzną odmianę tzn. ktoś może odczuwać lęk tylko gdy występuje publicznie lub gdy musi coś zjeść...

  Głównym objawem zaburzeń lękowych jest uczucie lęku, który jest niewspółmiernie silny w stosunku do realnego zagrożenia. Np :wejście do windy, jazda samochodem, spotkania towarzyskie itp. Osoba odczuwająca lęk może mieć poczucie, że w danej sytuacji zemdleje, zacznie krzyczeć lub zachowa się w inny niestosowny sposób. Napady lęku w określonych sytuacjach, są rozpoznawane zarówno przez osobę, która ich doświadcza jak i przez innych będących w bliskim otoczeniu. Często osoba cierpiąca na zaburzenia lękowe, najbardziej obawia się właśnie reakcji otoczenia na to co się z nią dzieje. Wyróżnia się cztery podstawowe obszary w których może przejawiać się lęk: obszar poznawczy, emocjonalny, fizjologiczny i somatyczny, behawioralny. Obszar poznawczy: Dotyczy spostrzegania danego zagrożenia. Sytuacja budząca lęk jest w myślach najczęściej wyolbrzymiana. Przez co osoba sprawia wrażenie bardziej czujnej, mobilizującej siły do konfrontacji z “zagrożeniem”. Wyobraża sobie najczęściej “czarne scenariusze” dotyczące określonej sytuacji lub przywołuje z pamięci historie innych osób i możliwych niebezpieczeństw, które ich spotkały. Takie myśli dodatkowo pogłębiają uczucie lęku i niepewności. Czasem osoby zdają sobie sprawę z nieracjonalności i przesady lękowych myśli, jednak nie są w stanie się ich pozbyć. Obszar emocjonalny: Jeśli chodzi o strach to jest to głównie poczucie grozy lub przerażenia, natomiast w przypadku lęku to uczucie obawy, niepokoju czy paniki. Lęk i strach zaliczają się do grupy emocji określanych jako negatywne, które są rozpoznawane przez odczuwającą je osobę, choć nie zawsze. Kiedy nie są rozpoznawane wtedy możemy usłyszeć,...